Herdenking bij Monument "De Vlam"

Onder de solemne klanken van gedempte tromslagen werd de herdenkingsceremonie bij het monument De Vlam geopend. Het was alsof elke slag van de trom even de adem inhield. Langzaam en ingetogen trok de menigte vanuit de voorhof naar het monument, terwijl een diepe, respectvolle stilte zich als een deken over de aanwezigen legde. Geen geroezemoes, geen gefluister — enkel het geluid van voetstappen op het pad en de trom die het ritme van herinnering sloeg.

Een van de aanwezigen verwoordde het treffend: "Een zeer beladen, bijzonder moment, zo mooi." De ceremonie was zorgvuldig opgebouwd: ingetogen muziek, het harmonieuze samenspel van de koren, en de sobere maar betekenisvolle toespraken riepen een sfeer op van diepe reflectie en verbondenheid. De woorden raakten. Ze spraken van verlies, van dankbaarheid, van vrijheid die niet vanzelf spreekt — en de stilte die volgde was misschien wel het krachtigste moment van allemaal. Die stilte zei alles wat woorden niet kunnen.

De aanwezigheid van familieleden van de gevallen militairen gaf de plechtigheid een extra laag. Hun aanwezigheid, hun stille blikken, hun handen die bloemen legden — het maakte de geschiedenis tastbaar en het verdriet voelbaar. Zoals iedere vijf jaar waren ze in Westerbork, om samen te herdenken, samen te rouwen, en samen het verleden te blijven benoemen.

Bijzonder was ook de opstelling van enkele historische voertuigen van de Drenthe Liberty Tour rondom het monument. Niet opdringerig, maar stil aanwezig — als stille getuigen van de bevrijding en de strijd die eraan voorafging. Ze vormden een visueel bruggetje tussen het verleden en het heden, tussen hen die vochten en wij die herdenken.

De herdenking bij De Vlam was meer dan een ceremonie. Het was een moment van collectieve bezinning, waar stilte sprak, herinnering verbond en dankbaarheid diep werd gevoeld.